ՅԱՌԱՋԱԲԱՆ ԵՒԹԱՆԵՑՈՒՆՑ ԹՂԹՈՑՆ ԿԱԹՈՂԻԿԵԱՅՑ
՚Ի փոքունս փոքումբք ինչ յանդգնելոց՝ չէ՛ առանց կասկածանաց. իսկ ես կրտսերս որ ՚ի վերս քան զիս արկի զանձնս յաշխատութիւնս, ո՞չ առաւել եւս իցեմ ընդ տագնապաւ։ Զորօրինակ եթէ փոքր մակուկաւ ոք կարծիցէ զհամատարած զծովն հատանել անցանել, եւ ստահակ հողմոց մրրկացն ժուժկալ լինել հաշուիցի, եւ սակաւ ինչ շարժեցեալ ալեացն չհանդարտիցէ, փոքր մի շնչելոյ հիւսւսային հողմոյն. այլ անձամբ անձին պէսպէս իրօք, այնուհետեւ ՚ի հողմակոծելն անձին մե՛զ դնիցէ թշուառականն։ Ըստ նմին օրինակի ես այժմ ինքնին իսկ քաջ գիտեմ զանձին տագնապ, այսու զի իմով յանդգնութեամբս յօժարե՛մ։ Բայց այս եւեթ զի յօժարիմ. զի արժանաւոր պատասխանատութիւն ՚ի մէջ բերից. վասն ամենեցուն միշտ հնազանդելոյ, յորս եւ եսս յանդգնիմ. աղաչեմ չլինել ձեզ ինձ մեղադիր։ Բայց զի արդարեւ սիրոյ օրինօք բռնադատեալ ՚ի քէն եղբա՛յր պատուական Աթանասիէ. որպէս զանզօր տկար ոք ՚ի նահատակաց ետու զանձն ՚ի գործ. եւ ընդ իմոց վաստակոց յամենայն ժամ ունիմ ակն վարձուց ՚ի փրկութիւն. թէ այդպէս իցէ ո՛վ սիրելիդ իմ գլուխ՝ հանապազորդ պարտուց իմոյ հնազանդութեանս մի՛ ժխտօղ լինիցիս. եւ ՚ի վշտակցութիւն այժմու վշտացս մերոց խոնարհեալ, զամենայն սեռն եւ սերտ սիրով հատո՛ մեզ արդեամբք՝ ածեալ յաղերս զԱստուած վասն մեր. համօրէն զամենայն մարդիկ եկեղեցւոյ Քրիստոսի, սրբոցն գնդիւք ՚ի միասին գումարելովք, առնել աղօթս անդադար վասն մեր, եւ լինել բարեխօս։ Գիտեմ զի լինիցին երախտաւորք ըստ օրինակի նոցա, որոց երբեմն զյարկ տանն քակեալ կախեալ իջուցին զանդամալոյծն առ Յիսուս, իւրեանցնանն հաւատովք՝ յակամայ ցաւոց լլկելոյն շահեցան զբժշկութիւն։ Ընկա՛լ այսուհետեւ ընկա՛լ առ ՚ի մէնջ ախորժելով զքոց հրամանացդ վաճառաշահութիւն՝ աղօթիւք վասն մեր, ընդ մերոյ հնազանդութեանս լինել ցանկ հատուց անօղ։ Այլ ես տուն առ տուն կարգաւ զԿաթողիկեայս թուղթսն ընթերցայց, եւ զգլխակարգութիւնսն, միանգամայն եւ զաստուածեղէն վկայութիւնսն, ըստ իմում տկարութեանս կարգեցից։